NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
عِيسَى بْنُ
حَمَّادٍ
أَخْبَرَنَا
اللَّيْثُ
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ عَجْلَانَ
عَنْ زَيْدِ بْنِ
أَسْلَمَ
عَنْ أَبِي
صَالِحٍ عَنْ
أَبِي
هُرَيْرَةَ
عَنْ رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
أَنَّهُ قَالَ
نَزَعَ
رَجُلٌ لَمْ
يَعْمَلْ
خَيْرًا قَطُّ
غُصْنَ
شَوْكٍ عَنْ
الطَّرِيقِ
إِمَّا كَانَ
فِي شَجَرَةٍ
فَقَطَعَهُ
وَأَلْقَاهُ
وَإِمَّا كَانَ
مَوْضُوعًا
فَأَمَاطَهُ
فَشَكَرَ اللَّهُ
لَهُ بِهَا
فَأَدْخَلَهُ
الْجَنَّةَ
Ebu Hureyre r.a.'den
(rivayet edildiğine göre) Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
"(İman etmekten
başka) hiçbir hayır işlememiş olan bir adam bir diken dalını yoldan kaldırdı. Bu
diken ya bir ağaçta idi de (gelip geçeni rahatsız edeceği için) onu çekip
(zarar vermeyeceği bir yere) atmıştı. Yahutta (yol üzerine) konulmuştu da onu
(yoldan) kaldırdı. Bu yüzden (yüce) Allah onu affedip cennete koydu."
İzah:
Müslim, birr
"Allah'ın şükür
veya teşekkür etmesi"nden murad, verdiği ihsanını meleklerine bildirmesi
yahut sevab vermesidir.
Bu hadisler, yol
üzerinden gelip geçenlere eziyet veren diken, ağaç, taş, pislik ve İaşe gibi
şeyleri giderip temizlemenin faziletine delildir. Eziyet veren şeyleri giderip
temizlemenin imanın dallarından biri olduğunu evvelce görmüştük. Übbi diyor ki:
"Anlaşılan bu
ağaç, o zatın rnilki değilmiş. Birinin milki olup dallan yola sarkan ve gelip
geçenlere eziyet veren ağacın dallarını yolcular kesebilir. Yahut sahibine
dava açabilirler."
Bu hadislerde
müslümanlara fayda veren her işin faziletine ve onlara zarar veren her şeyin
giderilmesine tenbih vardır.